Gegrilde Panzanella met Komijn

Dat naar zaagsel smakende rode poeder dat je tante over de gevulde eitjes strooide om het wat kleur te geven; is dát paprika? Welnee. Dat is een goedkoop vulproduct uit de supermarkt - waarschijnlijk afkomstig uit China- en smaakt in de verste verte niet naar paprika.

Maar reis je naar de Spaanse La Vera vallei ten westen van Madrid (zei het via een blikje van het spul) dán proef je hoe paprikapoeder bedoeld is: vol, gelaagd en onwijs rokerig.

Elke herfst worden de paprika's, die oorspronkelijk zijn overgekomen uit Latijns-Amerika met Colombus in 1493 en nu al honderden jaren worden verbouwd in La Vera, geoogst en gedroogd op rekken, en gerookt boven smeulende vuren gestookt met het hout van de lokale eik. Nadat al het vocht langzaam uit de paprika's is gehaald, worden ze gemalen en gezeefd in een gigantische machine die eruit ziet als een flipperkast. Dit proces wordt zo'n zes keer herhaald zodat er een fijn, soms pittig, poeder overblijft met een vuurrode kleur.

In Spanje is paprikapoeder - zowel gerookt, zoet als pittig - het bloed dat door de aders van de cuisine stroomt. Van de chorizo tot de patatas bravas. Zelf gebruik ik pimentón de La Vera vooral als een hack om vegetarische gerechten het comfort te geven van een stukje rokerige chorizo of wat uitgebakken zoute, pancetta. En dat is eigenlijk heel simpel, je hoeft er alleen wat brood(kruim) voor op te bakken met genoeg zout, olijfolie, de pimentón en een beetje knoflook. Dezelfde techniek vind je terug in deze panzanella, maar gebruik ik ook voor pasta's en soepen.

Een panzanella kun je heel makkelijk aanpassen naar jouw smaak, ga los met kappertjes, of juist niet, voeg feta of een bol burrata toe, ga los met verse kruiden, een paar vers geplukte korianderzaadjes (of vlierbloesemkappertjes) - it's up to you! 

Foto: Unsplash

‍